Lokale producten
Door: Brit
Blijf op de hoogte en volg Brit
27 November 2013 | Indonesië, Jogjakarta
Na ons uitstapje naar de Gili-eilanden was het tijd om wat dichterbij ‘huis’ te blijven.
In het kader van ons werk werden we tijdens één van onze stagebezoeken meegevraagd naar de dierentuin om een groepje kinderen te begeleiden.
Voor uitjes zijn Marloes en ik altijd wel in, dus de dag erna stond ik als juf met een roodgestickerd groepje kinderen in dierentuin ‘Gembira’. De roodgestickerde kinderen zagen naast veel apen, vogels, leguanen en tijgers hoe hun ‘juf’ een lokale shawl uitprobeerde; een slang.
Een ander uitje was het Culture Fest op onze Universiteit. Een avond gevuld met allerlei optredens met de nadruk op verschillende nationaliteiten. Het onderdeel waar wij als Nederlanders voor waren gevraagd was een gedicht voordragen. Hetzelfde gedicht werd ook in vijftien andere talen voorgedragen. De voorbereiding en uitvoering verliepen op lokale wijze, namelijk;
- Twee keer op verschillende dagen oefenen voor een gedichtje van +/- 10 regels.
- Alleen de Nederlanders en wat vroege Indonesiërs waren op tijd, waardoor alles later begon.
- Vijf (!) uur lang optredens in het Bahasa Indonesia.
De organisatoren waren waarschijnlijk vergeten dat wij als internationaal publiek geen/amper Bahasa Indonesia verstonden. Met een kleine onderbreking in een restaurant, waren we om 21.00 uur gewoon weer aanwezig om het gedicht ‘gehypnotiseerd’ te kunnen voordragen.
Het daaropvolgende uitje was iets verder van huis, maar nog wel op Java. Met een geboekte mini-bus gingen wij naar Panganderan, het uitje dat we vorig jaar hadden moeten overslaan vanwege Marloes haar tyfus.
Als je hier een busje deelt met wat andere mensen en een prive-chauffeur, dan noemen ze dat een ‘mini-bus’. De letterlijke betekenis hiervan hebben wij ook ondervonden. Wij stapten als laatste in, waardoor er alleen nog twee plekken beschikbaar waren voorin, naast de chauffeur. Onze plekken misten naast gordels ook wat comfortabele elementen zoals; beenruimte en stoelen die naar achter konden.
De mensen die achter ons zaten hadden deze luxe wel en hebben acht uur slapend doorgebracht. Wij hebben daarentegen de acht uur durende hobbelweg volledig meegekregen.
Niet alleen wij, maar ook het regenseizoen had Panganderan bereikt. Tot onze enkels liepen we mét schoenen door het water. Al soppend kwamen we dus aan bij het ‘Bamboo House’, vlakbij het strand.
De dagen in Panganderan vulden zich met:
- armbandjes knopen
- het beste proberen te maken van vies eten
- strandbezoekjes zonder zon
- een tour, waar ik zo meer over vertel..
- surfen, waar ik beter niet te veel woorden aan kan besteden
De tour begon om 9.00 uur, toen lokale gids Wawan ons op kwam halen. Met een busje reden we van het ene primitieve plekje naar het andere om te zien hoe lokale producten werden gemaakt.
Lokaal product 1: Kroepoek
- Van velden met drogende kroepoek - naar een kroepoek machine - naar vrouwtjes die de kroepoek verpakten.
Opmerkelijk: De regen bereikte ook de omgeving van de kroepoekfabriek en dus werden er als een speer wat kroepoekwerknemers verzameld om de drogende kroepoek binnen te halen.
Lokaal product 2: Brown sugar
- Van suikersiroop opgevangen in emmertjes die in palmbomen hangen - naar pannen met kokende suikersiroop die gebruikt kon worden in bijvoorbeeld thee.
Opmerkelijk: - De emmertjes uit de hoge palmbomen worden gehaald door mannen die klimmend (zonder zekering!) naar boven en beneden klimmen. Het klimmen in de touwen bij de gymlessen in Nederland was er niks bij.
- We konden in deze village ook een vleermuis vasthouden van +/- 1 meter groot. Bijzondere ervaring!
Lokaal product 3: Ketjap Manis
- Van zwarte sojabonen - naar een kokende massa in enorme pannen.
Opmerkelijk: De kersverse Ketjap Manis wordt in lege Bintang flessen gedaan en voorzien van een ‘Ketjap Manis’ etiket.
Lokaal product 4: Wajangpoppen
- Van onbewerkt hout - naar uitsnijwerk en schilderwerk.
Opmerkelijk: Er zijn 490 (!) verschillende karakters die de wajangspelers allemaal kunnen onderscheiden. We zagen ook nog een stukje indrukwekkend poppenspel.
Na de lokale producten was het tijd voor wat andere lokale bezienswaardigheden. Zo gingen we naar:
- de Green Valley, waar we gezwommen hebben in een grot.
- de Green Canyon, waar we een boottocht hebben gemaakt.
- Batukaras, een plaatsje aan het strand.
- de Bamboo bridge, een wiebelige smalle brug waar maximaal vier scooters tegelijk op mochten.
- de turtle opvang, waar we een hele kleine en grote schildpad mochten vasthouden. In de opvang worden de net geboren schildpadjes groot gebracht, zodat ze volwassen worden uitgezet. Zonder de opvang overleven maar 3/100 schildpadden.
De laatste dag in Panganderan gingen we golfsurfen maar hier kan ik dus heel kort over zijn; veel gezwommen, sterke stroming. Toch was het leuk om weer even te proberen.
De terugweg verliep, ondanks een miscommunucatie over de vertrektijd, erg soepel en minder hobbelig.
In Yogyakarta zijn we wat dagen later ook bezig geweest met een lokaal product, zilver. De zilverworkshop was vorig jaar goed in de smaak gevallen, dus ook dit jaar verlaten we Indonesië een zilveren ringetje rijker.
De afrondingsweek op het gebied van werk is ingegaan. Dus nog even en het is tijd voor onze backpack-vakantie in Vietnam!
Liefs!
P.S. De foto's passend bij mijn reisverslagen zijn telkens te vinden op mijn Facebook pagina.
In het kader van ons werk werden we tijdens één van onze stagebezoeken meegevraagd naar de dierentuin om een groepje kinderen te begeleiden.
Voor uitjes zijn Marloes en ik altijd wel in, dus de dag erna stond ik als juf met een roodgestickerd groepje kinderen in dierentuin ‘Gembira’. De roodgestickerde kinderen zagen naast veel apen, vogels, leguanen en tijgers hoe hun ‘juf’ een lokale shawl uitprobeerde; een slang.
Een ander uitje was het Culture Fest op onze Universiteit. Een avond gevuld met allerlei optredens met de nadruk op verschillende nationaliteiten. Het onderdeel waar wij als Nederlanders voor waren gevraagd was een gedicht voordragen. Hetzelfde gedicht werd ook in vijftien andere talen voorgedragen. De voorbereiding en uitvoering verliepen op lokale wijze, namelijk;
- Twee keer op verschillende dagen oefenen voor een gedichtje van +/- 10 regels.
- Alleen de Nederlanders en wat vroege Indonesiërs waren op tijd, waardoor alles later begon.
- Vijf (!) uur lang optredens in het Bahasa Indonesia.
De organisatoren waren waarschijnlijk vergeten dat wij als internationaal publiek geen/amper Bahasa Indonesia verstonden. Met een kleine onderbreking in een restaurant, waren we om 21.00 uur gewoon weer aanwezig om het gedicht ‘gehypnotiseerd’ te kunnen voordragen.
Het daaropvolgende uitje was iets verder van huis, maar nog wel op Java. Met een geboekte mini-bus gingen wij naar Panganderan, het uitje dat we vorig jaar hadden moeten overslaan vanwege Marloes haar tyfus.
Als je hier een busje deelt met wat andere mensen en een prive-chauffeur, dan noemen ze dat een ‘mini-bus’. De letterlijke betekenis hiervan hebben wij ook ondervonden. Wij stapten als laatste in, waardoor er alleen nog twee plekken beschikbaar waren voorin, naast de chauffeur. Onze plekken misten naast gordels ook wat comfortabele elementen zoals; beenruimte en stoelen die naar achter konden.
De mensen die achter ons zaten hadden deze luxe wel en hebben acht uur slapend doorgebracht. Wij hebben daarentegen de acht uur durende hobbelweg volledig meegekregen.
Niet alleen wij, maar ook het regenseizoen had Panganderan bereikt. Tot onze enkels liepen we mét schoenen door het water. Al soppend kwamen we dus aan bij het ‘Bamboo House’, vlakbij het strand.
De dagen in Panganderan vulden zich met:
- armbandjes knopen
- het beste proberen te maken van vies eten
- strandbezoekjes zonder zon
- een tour, waar ik zo meer over vertel..
- surfen, waar ik beter niet te veel woorden aan kan besteden
De tour begon om 9.00 uur, toen lokale gids Wawan ons op kwam halen. Met een busje reden we van het ene primitieve plekje naar het andere om te zien hoe lokale producten werden gemaakt.
Lokaal product 1: Kroepoek
- Van velden met drogende kroepoek - naar een kroepoek machine - naar vrouwtjes die de kroepoek verpakten.
Opmerkelijk: De regen bereikte ook de omgeving van de kroepoekfabriek en dus werden er als een speer wat kroepoekwerknemers verzameld om de drogende kroepoek binnen te halen.
Lokaal product 2: Brown sugar
- Van suikersiroop opgevangen in emmertjes die in palmbomen hangen - naar pannen met kokende suikersiroop die gebruikt kon worden in bijvoorbeeld thee.
Opmerkelijk: - De emmertjes uit de hoge palmbomen worden gehaald door mannen die klimmend (zonder zekering!) naar boven en beneden klimmen. Het klimmen in de touwen bij de gymlessen in Nederland was er niks bij.
- We konden in deze village ook een vleermuis vasthouden van +/- 1 meter groot. Bijzondere ervaring!
Lokaal product 3: Ketjap Manis
- Van zwarte sojabonen - naar een kokende massa in enorme pannen.
Opmerkelijk: De kersverse Ketjap Manis wordt in lege Bintang flessen gedaan en voorzien van een ‘Ketjap Manis’ etiket.
Lokaal product 4: Wajangpoppen
- Van onbewerkt hout - naar uitsnijwerk en schilderwerk.
Opmerkelijk: Er zijn 490 (!) verschillende karakters die de wajangspelers allemaal kunnen onderscheiden. We zagen ook nog een stukje indrukwekkend poppenspel.
Na de lokale producten was het tijd voor wat andere lokale bezienswaardigheden. Zo gingen we naar:
- de Green Valley, waar we gezwommen hebben in een grot.
- de Green Canyon, waar we een boottocht hebben gemaakt.
- Batukaras, een plaatsje aan het strand.
- de Bamboo bridge, een wiebelige smalle brug waar maximaal vier scooters tegelijk op mochten.
- de turtle opvang, waar we een hele kleine en grote schildpad mochten vasthouden. In de opvang worden de net geboren schildpadjes groot gebracht, zodat ze volwassen worden uitgezet. Zonder de opvang overleven maar 3/100 schildpadden.
De laatste dag in Panganderan gingen we golfsurfen maar hier kan ik dus heel kort over zijn; veel gezwommen, sterke stroming. Toch was het leuk om weer even te proberen.
De terugweg verliep, ondanks een miscommunucatie over de vertrektijd, erg soepel en minder hobbelig.
In Yogyakarta zijn we wat dagen later ook bezig geweest met een lokaal product, zilver. De zilverworkshop was vorig jaar goed in de smaak gevallen, dus ook dit jaar verlaten we Indonesië een zilveren ringetje rijker.
De afrondingsweek op het gebied van werk is ingegaan. Dus nog even en het is tijd voor onze backpack-vakantie in Vietnam!
Liefs!
P.S. De foto's passend bij mijn reisverslagen zijn telkens te vinden op mijn Facebook pagina.
-
27 November 2013 - 17:15
Manon:
Vriendinn! Leuk verslag;)! Ik mis je! Geniet nog maar lekker daar. Xxxxx -
27 November 2013 - 19:30
Carine En Jan:
erg leuk verhaal weer Brit!
geniet van je laatste weekje en dan Vietnam!! Wooow!
xx J&C -
27 November 2013 - 21:40
Dave:
Hey Brit!!
Ook dit verhaal klinkt weer fantastisch...!
De functieomschrijving van je werk blijft mij alleen nog steeds verbazen.
Als ik al deze leuke uitjes lees lijkt het wel alsof je voor 3-op-reis, of een ander
reisorganisatie werkt i.p.v. voor de HR.
Doe ze volgende week bij het afscheid nemen de groeten in Yogya! ;)
(als ze mij nog kennen! :P)
Hoelang ga je daarna nog naar Vietnam? En blijft het daarbij, of ga je nog meer
leuke dingen doen? Wanneer weer in +31 ??
Selamat bersenang-senang!! -
27 November 2013 - 21:53
Iteke:
Lieve Brit,
Weer met plezier je verslag gelezen.
Wat een ervaring met al die exotische dieren. Vooral zo'n slang om je nek.... Een griezelig idee! Dit soort lef heb je niet van je moeder!
Geniet nog van je laatste dagen in Yokjakarta!!!
En daarna weer door naar een nieuwe bestemming, fantastisch voor jou en Marloes.
Liefs, mam. -
28 November 2013 - 12:14
Ankie:
Hoi Brit,
Leuke tripjes hebben jullie weer gemaakt en wat leuk om het maken dan wel bereiden van al die producten te zien. En dan daarnaast ook lekker juf zijn en naar de dierentuin gaan haha.
En nu op naar het mooie Vietnam!
Heel veel plezier met Marloes en maak er nog een paar mooie weken van!
Liefs Ankie -
02 December 2013 - 04:20
Koen:
He Brit,
Super leuk verhaal!
Geniet er van.
X koen -
02 December 2013 - 20:08
Joma:
lieve Brit,wat eenleuK verhaal. Het houdt niet op. jij weet nu dus hoe kroepoek ge. Maakt wordt.Nu de ingrediënten nog.Ben je blij dat je weer naar een ander land vertrekt? Jij moet maar reisleidster worden, daar ben je wel het type voor. heel veel plezier in Vietnam.Een. Dikke knuffel van OmapL
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
