Vietnamese avonturen

Ons Vietnamese avontuur ging van start na een slapeloze nacht op het vliegveld van Singapore. De vloer met vloerbedekking was gewoon hard, evenals mijn eastpak die als kussen moest fungeren. Daarnaast stond de airco zo koud, dat ik geen vest kon uitdoen om een deken te creëren.
Een paar minuten voor 5.00 uur konden we onze wekker alvast uitdrukken, want we zaten al wakker – met rood doorlopen ogen – aan een theetje.

Korte tijd nadat we onze wekkers vroegstondig hadden uitgedrukt stonden we bij de ‘Lost and Found’ balie. Als wij namelijk onze tassen direct na de landing hadden opgehaald, hadden we de nacht buiten op straat moeten doorbrengen. Wij natuurlijk vier keer vragen: ‘Zijn onze backpacks écht veilig als we ze niet direct ophalen en als ze 50 keer over die band gaan?’ Maar een pittige bewaakster uit Singapore wist ons gerust te stellen met het antwoord: ‘Hallo, we hebben het hier wel over Singapore!’ (Het land waar je zelfs een boete krijgt als je kauwgom op de straat gooit).

In Ho Chi Minh City kwamen we aan met onze backpacks, maar zonder lokaal geld. Het pinautomaat waaruit wij Vietnamese Dong wilden krijgen deed het niet. Dus het visum betalen werd iets lastiger dan gedacht. Uiteindelijk mochten wij met een papiertje waarop iets Vietnamees was gekrabbeld even het vliegveld verlaten om te pinnen. Uiteindelijk mét visum, backpacks, paspoorten en Vietnamese Dong het vliegveld kunnen verlaten.

In Ho Chi Minh City verbleven we in het Phan Ahn hostel, waar we sliepen in een dorm. In onze dorm zaten gezellige mensen, waardoor we gelijk op wat ideeën waren gebracht. We ondernamen het volgende:
- Een tour naar de Cu Chi tunnels. Dit zijn enorme tunnelnetwerken die met de hand zijn gegraven door de Vietnamezen tijdens de oorlog. Onze gids, meneer Tung, had zelf deze oorlog meegemaakt. Hij liet ons zijn litteken van de oorlog zien, vertelde over het slimme recyclen van producten en over het leven in zo’n tunnel.
- War Remnants Museum. Hier zie je allerlei foto’s over de oorlog tussen Vietnam en de Verenigde Staten. Opvallend waren de foto’s van allerlei protesten in verschillende landen tegen deze oorlog. Helaas heeft deze oorlog ondanks de protesten enorm lang geduurd en zijn er gruwelijke foto’s te zien.
- Een wandeltochtje om de stad te verkennen. We zagen een bijzonder postkantoor, een grote kerk, Vietnamese tuk tuk’s, rechtsrijdend verkeer, enorm luxe merkzaken afgewisseld met straatkraampjes.

Om van het Zuiden naar het Noorden te reizen hadden we een open busticket geboekt. We waren bijzonder verrast toen we ‘s avonds de bus instapten om van Ho Chi Minh naar Mui Ne te gaan. Ik kende het fenomeen ‘slaaptrein’, maar deze ‘slaapbus’ was nieuw voor me. Een bus met bedden! (weliswaar gemaakt voor Aziatische lengtes haha).

We zouden rond 4.00 uur worden afgezet bij ons hostel, maar onze chauffeur hield zich helaas niet aan de afspraak. Wij moesten na een redelijke maar korte nacht, alsnog een taxi pakken omdat ons hostel, genaamd Duy An, zo’n 5 kilometer verderop was.

In Mui Ne hebben we het volgende ondernomen:
- Een fietstocht door Mui Ne, wat eigenlijk gewoon een lange straat langs het strand is.
- Kitesurfen gekeken.
- Een jeeptour met daarin de volgende onderdelen; fairy stream, struisvogel rijden, uitzichtpunt op de Fisherman’s Village, white sand dunes, red sand dunes.
Het struisvogel rijden stond hoog op mijn to do lijst, maar viel enigszins tegen. Ik denk dat er betere plekken zijn om dit te doen, maar mijn to do lijst is in ieder geval weer een vinkje rijker.
De white sand dunes vond ik het meest indrukwekkend, het leek alsof ik even in de woestijn was beland.

De plaats waar de sleeperbus ons na Mui Ne afzette was Nha Trang. We sliepen in het true-friends hostel, waarbij de muren zo dun als papier waren. Gelukkig hadden we een soort ontspanningsprogramma, namelijk:
- Een dagje strand.
- Een dagje naar de spa, waarbij we ons alleen hoefden te verplaatsen van modderbad - naar mineraalbad - naar zwembad.

Van het zwembad, naar de sleeperbus, naar het Sunflower Hotel in Hoi An. Hier troffen we een Nederlands meisje, Merel, waarmee we een aantal dagen zijn opgetrokken. Hoi An staat bekend om zijn Tailor winkels, dus nog voor het inchecken stonden wij al in een winkel om kleding te laten maken. Daarnaast hebben we gefietst, een middagje op het strand gelegen, bij leuke eettentjes gegeten en dit schattige stadje bekeken.
De gezellige lampionnetjes, de sfeer en de mensen maken deze stad tot nu toe mijn Vietnamese favoriet!
Deze favoriet verlaten wij een jurkje rijker - per motor (!).

Over die motortocht en de rest van de reis, de volgende keer meer!

Heel veel liefs uit Vietnam