Onder en zonder water
Door: Brit
Blijf op de hoogte en volg Brit
07 November 2013 | Indonesië, Jogjakarta
Onderwater staande sawa’s, dat zagen we vanuit het raampje van onze taxi. Maar na een flinke sightseeing en acht keer de weg vragen veranderde het beeld achter de geblindeerde ruiten. De voorbereidingen voor de Javaanse bruiloft waren er in volle gang.
Voordat wij onze metamorfose ondergingen, maakten we eerst maar eens kennis met de bruidegom (de man achter onze uitnodiging). De bruidegom was een vriend van een leerkracht van één van onze studentes.
Onze metamorfose vond plaats in een woonkamer, waar de belangrijkste ingrediënten; witte schmink, korsetten, haarnetten, haarlak, nepwimpers en sieraden waren.
Van lichtgebruind naar extreem wit.
Van stijl haar naar enorm getoupeerd.
Van luchtig gekleed naar korset, doeken en kant.
Dus van Nederlands naar traditioneel Indonesisch.
Wat ook erg Indonesisch was, waren de lange wachttijden, de enorme regenbuien en de enorme gastvrijheid.
De gastvrijheid en enorme waardering bleek wederom toen wij onze plaatsen kregen toegewezen. De voorste rij zorgde ervoor dat we de hele ceremonie, ondanks de zicht belemmerende nepwimpers, goed hadden kunnen zien.
Na deze bijzondere ervaring moesten we alleen nog van onze metamorfose zien af te komen. Zonder water was dit nooit gelukt.
Enkele dagen later zagen we vanuit ons vliegtuigraam Bali steeds dichterbij komen. Op Bali, in Kuta om precies te zijn:
- Checkten we in bij Waringin Homestay, waar we een kamer kozen met ventilator.
- Bekeken we heel wat winkeltjes.
- Werden we steeds beter in afdingen.
- Boekten we de fast boat naar Gili Trawangan voor de volgende dag.
- Wimpelden we alle ‘magic mushroom’ aanbiedingen af.
In het busje richting Padanbai zagen we niks door de ramen, want al knikkebollend legden we deze weg af. De reden hiervan was de slechtwerkende ventilator en het busje zonder hoofdsteunen.
Vanaf Padanbai vertrok onze boot naar het beloofde paradijs: ‘De gili-eilanden’.
We checkten in bij een hostel dat ‘Le Grand Gili Backpacker’ heette. Leuk om te zien, op de badkamer na. Houten (geschimmelde) schotten scheidde toilet en douche van elkaar en in plaats van deuren hadden ze hier gekozen voor gordijnen. Praktisch.
Het hostel was leuk/hip vanwege de surfinvloeden, de grof houten meubilering, de lampionnetjes, de zitzakken, het relaxte sfeertje en een ‘bedstee’ inclusief individuele ventilator.
De verkoeling overdag zochten we aan het witte strand en blauwe zee. ’s Avonds brachten we een bezoekje aan de ‘Sama Sama reggae bar’.
Terug bij ons hostel, kwamen we niet onder een bezoekje aan de badkamer uit. Het zout en de resten zonnebrandcrème wilde ik graag even van me afspoelen, voordat ik m’n bedstee indook. Dit bleek uiteindelijk lastiger te zijn, dan de eerder genoemde metamorfose verwijderen. Marloes had het aardig snel met een miezerig straaltje gepiept. Ik daarentegen moest het zonder water proberen. Op het moment dat mijn haar shampoo bevatte, begaf de douche het. Het water was op…
Dit fenomeen kende ik van campings, waarbij de douche om muntjes vroeg. Maar ook zonder muntjes kan je dus zonder water komen te zitten. Gelukkig kon ik uiteindelijk in de jongens badkamer nog wat straaltjes water vangen.
De volgende dag checkten we uit en in. Van het backpackershostel naar het ‘Gili T Resort’. (Klinkt veel luxer dan het was).
En we gingen van zonder water naar onder water.
Vlakbij het ‘Gili T Resort’ stapten we namelijk op de Glass Bottom Boat. We hebben gevaren rond de eilanden, geluncht op Gili Air (het meest rechter eiland) en gesnorkeld. Hoogtepunt: het zien van zeeschildpadden!
Een gedeelte van de onderwater wereld lag ’s avonds op ons bord. Locatie: een leuk pleintje met allemaal kraampjes, waar je allerlei lekkernijen kon aanwijzen voor weinig geld.
Na nog een dagje aan het strand was het alweer tijd om via Bali terug naar Yogyakarta te reizen.
We hebben weer genoten!
Dikke knuffel uit Yogyakarta
Voordat wij onze metamorfose ondergingen, maakten we eerst maar eens kennis met de bruidegom (de man achter onze uitnodiging). De bruidegom was een vriend van een leerkracht van één van onze studentes.
Onze metamorfose vond plaats in een woonkamer, waar de belangrijkste ingrediënten; witte schmink, korsetten, haarnetten, haarlak, nepwimpers en sieraden waren.
Van lichtgebruind naar extreem wit.
Van stijl haar naar enorm getoupeerd.
Van luchtig gekleed naar korset, doeken en kant.
Dus van Nederlands naar traditioneel Indonesisch.
Wat ook erg Indonesisch was, waren de lange wachttijden, de enorme regenbuien en de enorme gastvrijheid.
De gastvrijheid en enorme waardering bleek wederom toen wij onze plaatsen kregen toegewezen. De voorste rij zorgde ervoor dat we de hele ceremonie, ondanks de zicht belemmerende nepwimpers, goed hadden kunnen zien.
Na deze bijzondere ervaring moesten we alleen nog van onze metamorfose zien af te komen. Zonder water was dit nooit gelukt.
Enkele dagen later zagen we vanuit ons vliegtuigraam Bali steeds dichterbij komen. Op Bali, in Kuta om precies te zijn:
- Checkten we in bij Waringin Homestay, waar we een kamer kozen met ventilator.
- Bekeken we heel wat winkeltjes.
- Werden we steeds beter in afdingen.
- Boekten we de fast boat naar Gili Trawangan voor de volgende dag.
- Wimpelden we alle ‘magic mushroom’ aanbiedingen af.
In het busje richting Padanbai zagen we niks door de ramen, want al knikkebollend legden we deze weg af. De reden hiervan was de slechtwerkende ventilator en het busje zonder hoofdsteunen.
Vanaf Padanbai vertrok onze boot naar het beloofde paradijs: ‘De gili-eilanden’.
We checkten in bij een hostel dat ‘Le Grand Gili Backpacker’ heette. Leuk om te zien, op de badkamer na. Houten (geschimmelde) schotten scheidde toilet en douche van elkaar en in plaats van deuren hadden ze hier gekozen voor gordijnen. Praktisch.
Het hostel was leuk/hip vanwege de surfinvloeden, de grof houten meubilering, de lampionnetjes, de zitzakken, het relaxte sfeertje en een ‘bedstee’ inclusief individuele ventilator.
De verkoeling overdag zochten we aan het witte strand en blauwe zee. ’s Avonds brachten we een bezoekje aan de ‘Sama Sama reggae bar’.
Terug bij ons hostel, kwamen we niet onder een bezoekje aan de badkamer uit. Het zout en de resten zonnebrandcrème wilde ik graag even van me afspoelen, voordat ik m’n bedstee indook. Dit bleek uiteindelijk lastiger te zijn, dan de eerder genoemde metamorfose verwijderen. Marloes had het aardig snel met een miezerig straaltje gepiept. Ik daarentegen moest het zonder water proberen. Op het moment dat mijn haar shampoo bevatte, begaf de douche het. Het water was op…
Dit fenomeen kende ik van campings, waarbij de douche om muntjes vroeg. Maar ook zonder muntjes kan je dus zonder water komen te zitten. Gelukkig kon ik uiteindelijk in de jongens badkamer nog wat straaltjes water vangen.
De volgende dag checkten we uit en in. Van het backpackershostel naar het ‘Gili T Resort’. (Klinkt veel luxer dan het was).
En we gingen van zonder water naar onder water.
Vlakbij het ‘Gili T Resort’ stapten we namelijk op de Glass Bottom Boat. We hebben gevaren rond de eilanden, geluncht op Gili Air (het meest rechter eiland) en gesnorkeld. Hoogtepunt: het zien van zeeschildpadden!
Een gedeelte van de onderwater wereld lag ’s avonds op ons bord. Locatie: een leuk pleintje met allemaal kraampjes, waar je allerlei lekkernijen kon aanwijzen voor weinig geld.
Na nog een dagje aan het strand was het alweer tijd om via Bali terug naar Yogyakarta te reizen.
We hebben weer genoten!
Dikke knuffel uit Yogyakarta
-
07 November 2013 - 21:58
Iteke:
Ha lieve Brit,
Wat maak je samen met Marloes toch mooie dingen mee. Bij zo'n bruiloft aanwezig mogen zijn en daarvoor helemaal worden aangekleed en opgemaakt volgens de Indonesische traditie.....heel bijzonder! En daarna dan weer naar zo'n bounty eiland met zijn mooie stranden, dieren etc. Ben wel benieuwd naar alle foto's .
Geniet nog maar even van dat mooie verre Azië.
Dikke kus, ook voor Marloes.
Mam. -
09 November 2013 - 08:46
Thijs Beckers:
Ha Brit!
Leuk verslag! Wat grappig de Sama Samaaaaaaaaaaaaaa bar, zoals Marloes het zou zeggen! Ik heb me net ingeschreven voor je mailinglist en blijf je reisavonturen graag volgen. Als je het leuk vindt kun je ook je mailadres achterlaten op mijn website: reismetthijs.waarbenjij.nu
Heel veel groetjes en misschien tot in Vietnam! Wij steken morgen de grens over!
Have fun! -
10 November 2013 - 20:43
Jan Willem:
Hoi Brit,
Waar zijn de foto's van al dit moois?
Groeten, Jan Willem -
10 November 2013 - 21:59
Dave:
Hey!
Was je vorige keer nou ook al op Bali geweest?
Ik blijf het zeggen... Als je een periode op Java gezeten hebt en je gaat naar Bali, dan is Bali echt 'the worst place on earth'. Toch leef ik bij jou dat je het daar best naar je zin hebt gehad! ;)
En op de gili eilanden uiteraard...
Naja have fun uiteraard weer de komende periode! Jullie hebben maar een zware taak/baan! :) -
11 November 2013 - 12:01
Rinus Van Der Ven:
Wat een leven...
Met dit soort verslagen creeer je een soort gigantische drang in Nederland om een mooie koffer te kopen, ´m vol te gooien met strandkleding en een vliegticket te boeken.
Wat een leven. -
11 November 2013 - 12:02
Milou:
Heee Brit,
Wat een ontzettend leuke verhalen en wat doen jullie een gave dingen! Heel bijzonder om ook een traditionele bruiloft mee te maken. En wat betreft de camping achtige douche..... liedjes zingen he, daarmee redden wij ons vroeger uit elke situatie ;) heel veel plezier nog, hou ons op de hoogte!
Liefs lou
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
