Een warm welkom

Na een telefoontje in mei werd ons al snel duidelijk, dat we vorig jaar december beter ‘sampai jumpa’ (tot ziens) hadden kunnen zeggen.
Datzelfde gold overigens voor de Hogeschool Rotterdam. Op 10 juli zouden we de Hogeschool verlaten, maar Marloes en ik liepen in september alweer door de school. Dit keer als werknemers.
‘Hoi Brit en Marloes’ werd in september vervangen door ‘welkom collega’s'.

Vorig jaar begonnen de blunders al bij het inchecken. Ik fris jullie geheugen even op door te zeggen: dubbel inchecken en te laat in de rij voor de douane.
Dit keer kan ik melden dat het inchecken blunderloos verliep. Misschien lag dit aan het feit dat we extra hulp hadden van onze collega Jaap. Jaap (onze wiskunde docent, tijdens onze studententijd) kon niet alleen razend snel rupiah’s omrekenen naar euro’s, maar hielp ons ook met het programma opzetten voor de zeven studenten van dit jaar.

Malaysia Airlines bracht ons in 12 uur naar Kuala Lumpur. Het warme welkom kun je hier letterlijk nemen, want in die 12 uur was de temperatuur rond de 20 graden gestegen.
Gevoelsmatig steeg de temperatuur nog meer, omdat we Jaap vrijwel direct kwijt waren.
We troffen elkaar uiteindelijk bij de bagageband, zo’n 20 minuten later, na een wc-bezoekje, wat sms-verkeer, een intern treinritje, observaties en een paspoortcontrole.
Wat bleek? Er waren twee uitgangen!

Gelukkig liepen we niet veel later met z’n allen door dezelfde ingang, namelijk van Hotel Concorde Inn.
Nadat we even de bedden hadden geprobeerd, gingen we wat uitgeruster met de Shuttle Bus, trein en taxi naar het centrum van Kuala Lumpur.
We bezochten de Twin Towers van Kuala Lumpur (Petronas Building), een enorm winkelcentrum en een Chinese Market.
Voor ons bezoekje aan de Chinese Market werd er nog even een hapje gegeten. Wij dachten eindelijk student-af te zijn, maar Jaap had tijdens onze Aziatische maaltijd in Kuala Lumpur al een pop/pap doel voor ons gesteld. In Indonesie kwamen we overal goed weg met de woorden ‘tidak pedas’ (niet pittig), maar dankzij Jaap is ons pittige pop/pap doel is vanaf nu: Pittig leren eten.

Wat ook pittig was, was de vliegreis van Kuala Lumpur naar Yogyakarta de volgende ochtend. Nadat we haast in het verkeerde vliegtuig zaten (naar Jakarta), kwamen we met wallen tot de enkels tot de conclusie dat de stoelen van ons vliegtuig niet naar achteren konden. Na het welbekende knikkebollen, kwamen we aan in onze oude vertrouwde woonplaats, Yogyakarta.
De luxe die ontbrak bij de tweede vlucht, werd volledig gecompenseerd door ons hotel voor de eerste week, genaamd Novotel.

Onze baan zag er in week 1 als volgt uit:
- Onze zeven Nederlandse studenten verwelkomen tijdens een etentje in Yogyakarta.
- (Weer vriendelijk) Verwelkomd worden door de Sanata Dharma University, de Universiteit waar we mee samenwerken.
- ‘Werkoverleg’ met Jaap, in de leukste restaurantjes.
- Voor het slapen agressieve potjes kaarten, waarbij Marloes en ik winnen wel op ons buik konden schrijven..

Wij zijn dus opgewarmd voor het ‘harde werken’ haha.

Liefs uit een warm Yogyakarta!